Κλείσιμο διαφήμισης

Στην αγορά μας έχουν ήδη εγκατασταθεί δέκα τίτλοι, οι οποίοι με το όνομά τους συμμετέχουν στην προσωπικότητα/λατρεία του Steve Jobs. Αν σκοπεύουμε να διεισδύσουμε περισσότερο στις γωνίες των πραγματικών Jobs, μας μένει de facto μόνο ένας, και αυτή είναι η βιογραφία που έγραψε ο Walter Isaacson. Μετά από τρία χρόνια, ο αναμνηστικός τίτλος της Chrisann Brennan, της επί χρόνια συντρόφου του Jobs και μητέρα της κόρης του Lisa, έχει τώρα την ευκαιρία να σταθεί δίπλα της, με τίτλο Steve Jobs - My Life, My Love, My Curse.

Πιθανώς κάθε δεύτερος αναγνώστης θα έχει μια σκεπτικιστική ερώτηση, εάν κατά τύχη ο Brennan έγραψε μια δημοσίευση τριακόσιων σελίδων, κυρίως επειδή ο ίδιος ο τίτλος (και η θέση του στη ζωή του Steve Jobs) έχει τη δυνατότητα να ανοίξει περισσότερα από ένα μικρό αριθμό πορτοφόλια αναγνωστών. Η συγγραφέας φυσικά δεν δηλώνει κάτι τέτοιο, αντιθέτως δίνει λόγους από την αρχή του βιβλίου της, που σίγουρα έχουν την δικαίωσή τους και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τους πιστέψουμε. Και να εμπιστευτώ τον Brennan σε όλα τα επόμενα κεφάλαια.

Μπορούμε τυφλά να πιστέψουμε ότι όλα όσα εμφανίζονται στο βιβλίο είναι αληθινά ή με λίγη προσοχή απλά να αντιληφθούμε το κείμενο ως μία από τις απόψεις των γεγονότων στα οποία ο Τζομπς έπαιξε σημαντικό ρόλο. Αλλά αν πάρετε και το όπλο του Isaacson και τις αναμνήσεις του Brennan, καμία άλλη, εναλλακτική εκδοχή της ιστορίας δεν βγαίνει από τη σύγκριση. Μόνο στην περίπτωση του Isaacson, τα επίμαχα ζητήματα –πολύ λογικά χάρη στην έννοια του βιβλίου– καταλάμβαναν πολύ λιγότερο χώρο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ομόρφυναν τον Jobs. Ωστόσο, αν ο Jobs βγήκε από τη βιογραφία του Isaacson ως ιδιοφυΐα της εποχής του, αν και ανθρωπίνως αντιφατική, όταν διαβάζεις τις γραμμές του Chrisann Brennan, έχεις την αίσθηση ότι πραγματικά δεν θα ήθελες να ζήσεις με τον Jobs. Δεν ασχολείται με την επιρροή του στη χρήση των υπολογιστών, στο να ανοίξει νέους δρόμους στον κόσμο της τεχνολογίας. Κι αν ναι, πολύ προσεκτικά, με απόσταση, με λίγο σεβασμό, αλλά και περιφρόνηση. Με άλλα λόγια, πρακτικά το αγνοεί εντελώς χώρο, για το οποίο όλοι τον λατρεύουμε τόσο πολύ, μας αρέσει, αντίθετα μας βυθίζει σε στενές διαπροσωπικές συγκρούσεις, αποκαλύπτοντας ιδιότροπο, αναξιοπιστία, παράξενα κατευθυνόμενη επιμονή καθώς και απαράδεκτη αδιαφορία. Με αυτόν τον τρόπο, ο Jobs συμπεριφέρεται σχεδόν πάντα με έναν τρόπο που εμείς οι ίδιοι δεν θα νιώθαμε άνετα.

Όμως το βιβλίο έχει την αδιαμφισβήτητη ιδιότητα ότι η σχέση του Μπρέναν με τον Τζομπς είναι αμφίθυμη. Εν ολίγοις, είναι ένα απίστευτα ποικίλο φάσμα συναισθημάτων, από τη βαθιά αγάπη μέχρι το ειλικρινές μίσος. Από την προσπάθεια να απαλλαγεί εντελώς από τον Jobs, μέχρι τη συμφιλίωση και την παραδοχή ότι de facto δεν έπαψε ποτέ να αγαπά τον Jobs. Αυτό που τώρα θα μπορούσε να ακούγεται ως υποδειγματική ληστεία της κόκκινης βιβλιοθήκης, όμως, έχει την δικαίωσή του στο κείμενο, στιγμές που ο Μπρέναν περιγράφει πολύ καθαρά και παραστατικά. Μπορούμε να βάλουμε τους εαυτούς μας στη θέση της, μπορούμε να παλέψουμε με τον εαυτό μας, όταν η γοητεία για την προσωπικότητα του Τζομπς συγκρούεται με αποστροφή, ακόμη και περιφρόνηση για την απανθρωπιά του, δηλαδή την απουσία κοινωνικής κατανόησης και ευαισθησίας. Αμέσως, ωστόσο, υπάρχει μια λάμψη φωτός όταν αναδύεται ο Jobs φωτισμένος, με κατανόηση και φιλική πράξη.

Η Brennan έκανε εξαιρετική δουλειά με το πρώτο της βιβλίο. Δεν έχει τη λογοτεχνική γλώσσα εξευγενισμένη από την εμπειρία όπως ο Isaacson, αλλά μπορεί να διατυπώσει συχνά περίπλοκες διαδικασίες σκέψης/συναισθήματος σε σχήματα που μπορούμε να φανταστούμε. Αν και κατά καιρούς η δομή σκοντάφτει κάπως, χάνεται η χρονολογία και η θεματική ενότητα, σχετικά με την πρόθεση μιλήστε για όλα όμως δεν τον αλλάζει ούτε τον βλάπτει. Θα σας βοηθήσει να αξιολογήσετε καλύτερα το βιβλίο, αν δεν το πάρετε πολύ ως λογοτεχνικό έργο, σίγουρα όχι ως βιογραφία. Μοιάζει περισσότερο με μια ανοιχτή δήλωση, μια συνομιλία με κάποιο κοντινό σας πρόσωπο, ή ίσως ακόμη και με έναν ειδικό, έναν θεραπευτή. Αιχμαλωτίζει ένα άλλοτε σκόρπιο μυαλό, άλλοτε ασαφή συναισθήματα και μια σχέση με τον Τζομπς. Πραγματικά ανοίγει μια ολόκληρη σειρά από επώδυνες πληγές, δεν πτοείται να παραδεχτεί στιγμές που ήταν, αντιθέτως, πολύ ωραίες.

Θα περάσετε καλά διαβάζοντας. Αλλά αν λατρεύεις τον Τζομπς ως ιδιοφυΐα και τέλειο άνθρωπο, ίσως μετά τα πρώτα κεφάλαια να πετάξεις το βιβλίο με το παράπονο ότι έτσι κι αλλιώς ο Μπρέναν το έγραψε για χρήματα. Το καλύτερο από όλα, η προσωπικότητά του, την οποία τείνουμε να αναζητούμε τόσο πολύ, χαρακτηρίζεται από τη σύνδεση από το τέλος του βιβλίου: σπασμένη τελειότητα, και μια τέτοια ετικέτα έχει -όπως ο Jobs, όπως όλο το βιβλίο- τα θετικά και τα αρνητικά της...

Εάν ενδιαφέρεστε για το βιβλίο, μπορείτε να το βρείτε αυτήν τη στιγμή στο e-shop του εκδότη για 297 κορώνες.

.