Κλείσιμο διαφήμισης

Η συνεχιζόμενη νομική διαδικασία κατά την οποία η Apple αντιμετωπίζει ομαδική αγωγή για βλάβη χρηστών και ανταγωνιστών με την προστασία iPod και DRM στο iTunes μπορεί να πάρει μια πολύ απροσδόκητη τροπή. Οι δικηγόροι της Apple έχουν τώρα αναρωτηθεί εάν υπάρχουν ενάγοντες στην υπόθεση. Αν η ένστασή τους γινόταν δεκτή, η όλη υπόθεση θα μπορούσε να είχε τελειώσει.

Αν και τα κορυφαία στελέχη της Apple, ο επικεφαλής της iTunes Eddy Cue και ο επικεφαλής μάρκετινγκ Phil Schiller, κατέθεσαν για αρκετές ώρες ενώπιον του δικαστηρίου την Πέμπτη, η μεταμεσονύκτια επιστολή που έστειλαν οι δικηγόροι της Apple στον δικαστή Rogers θα μπορούσε τελικά να αποδειχθεί πολύ πιο σημαντική. Σύμφωνα με αυτούς, το iPod που ανήκει στη Marianna Rosen από το Νιου Τζέρσεϊ, μία από τις δύο κατονομαζόμενες ενάγουσες, δεν εμπίπτει στη χρονική περίοδο που καλύπτει η όλη υπόθεση.

Η Apple κατηγορείται ότι χρησιμοποίησε ένα σύστημα προστασίας DRM που ονομάζεται Fairplay στο iTunes για να εμποδίσει τη μουσική που αγοράστηκε από ανταγωνιστικά καταστήματα, η οποία στη συνέχεια δεν μπορούσε να αναπαραχθεί στο iPod. Οι ενάγοντες ζητούν αποζημίωση για τους κατόχους iPod που αγοράστηκαν μεταξύ Σεπτεμβρίου 2006 και Μαρτίου 2009, και αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό εμπόδιο.

[do action=”quote”]Ανησυχώ μήπως δεν έχω κατήγορο.[/do]

Στην προαναφερθείσα επιστολή, η Apple ισχυρίζεται ότι έλεγξε τον σειριακό αριθμό του iPod touch που αγόρασε η κα Rosen και διαπίστωσε ότι αγοράστηκε τον Ιούλιο του 2009, αρκετούς μήνες εκτός της επίμαχης περιόδου στην υπόθεση. Οι δικηγόροι της Apple είπαν επίσης ότι δεν μπορούσαν να επαληθεύσουν τις αγορές άλλων iPod που η Rosen ισχυρίζεται ότι αγόρασε. Για παράδειγμα, το iPod nano θα έπρεπε να είχε αγοραστεί το φθινόπωρο του 2007. Επομένως, απαιτούν από το άλλο μέρος να παράσχει αμέσως αποδεικτικά στοιχεία για αυτές τις αγορές.

Υπάρχει επίσης πρόβλημα με τη δεύτερη ενάγουσα, τη Melanie Tucker από τη Βόρεια Καρολίνα, για τις αγορές της οποίας οι δικηγόροι της Apple θέλουν επίσης αποδεικτικά στοιχεία, καθώς ανακάλυψαν ότι το iPod touch της αγοράστηκε τον Αύγουστο του 2010, και πάλι εκτός της καθορισμένης χρονικής περιόδου. Η κυρία Τάκερ κατέθεσε ότι αγόρασε το iPod τον Απρίλιο του 2005, αλλά ότι είχε πολλά.

Η δικαστής Yvonne Rogers εξέφρασε επίσης ανησυχία για τα πρόσφατα περιστατικά που παρουσιάστηκαν, τα οποία δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί, καθώς ο ενάγων δεν έχει απαντήσει ακόμη. «Ανησυχώ ότι δεν χρειάζεται να έχω εισαγγελέα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα», παραδέχτηκε, λέγοντας ότι θα ερευνήσει ανεξάρτητα το θέμα, αλλά θέλει και οι δύο πλευρές να επιλύσουν γρήγορα το ζήτημα. Εάν πράγματι δεν εμφανιζόταν κατηγορούμενος, ολόκληρη η υπόθεση θα μπορούσε να αποσυρθεί.

Eddy Cue: Δεν ήταν δυνατό να ανοίξει το σύστημα σε άλλους

Σύμφωνα με όσα έχουν πει μέχρι στιγμής, και οι δύο ενάγοντες δεν πρέπει να έχουν μόνο ένα iPod, οπότε είναι πιθανό η καταγγελία της Apple να αποτύχει τελικά. Η μαρτυρία του Eddy Cue με τον Phil Schiller μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο αν συνεχιστεί η υπόθεση.

Ο πρώτος, ο οποίος βρίσκεται πίσω από την κατασκευή όλων των καταστημάτων της Apple για μουσική, βιβλία και εφαρμογές, προσπάθησε να εξηγήσει γιατί η εταιρεία από την Καλιφόρνια δημιούργησε τη δική της προστασία (DRM) που ονομάζεται Fairplay και επίσης γιατί δεν επέτρεπε σε άλλους να τη χρησιμοποιούν. Σύμφωνα με τους ενάγοντες, αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι χρήστες να κλειδωθούν στο οικοσύστημα της Apple και οι ανταγωνιστές πωλητές δεν μπορούσαν να μεταφέρουν τη μουσική τους σε iPod.

[do action=”citation”]Θέλαμε να αδειοδοτήσουμε το DRM από την αρχή, αλλά δεν ήταν δυνατό.[/do]

Ωστόσο, ο επικεφαλής του iTunes και των άλλων διαδικτυακών υπηρεσιών της Apple, Eddy Cue, είπε ότι αυτό ήταν ένα αίτημα των δισκογραφικών εταιρειών για την προστασία της μουσικής και ότι η Apple έκανε μεταγενέστερες αλλαγές για να αυξήσει την ασφάλεια του συστήματός της. Στην Apple, δεν τους άρεσε πολύ το DRM, αλλά έπρεπε να το αναπτύξουν για να προσελκύσουν δισκογραφικές εταιρείες στο iTunes, που εκείνη την εποχή μαζί ήλεγχαν το 80 τοις εκατό της μουσικής αγοράς.

Αφού εξέτασε όλες τις επιλογές, η Apple αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό της σύστημα προστασίας Fairplay, το οποίο αρχικά ήθελε να χορηγήσει άδεια χρήσης σε άλλες εταιρείες, αλλά ο Cue είπε ότι αυτό τελικά δεν ήταν δυνατό. «Θέλαμε να αδειοδοτήσουμε το DRM από την αρχή γιατί πιστεύαμε ότι ήταν το σωστό και μπορούσαμε να αναπτυχθούμε πιο γρήγορα εξαιτίας του, αλλά τελικά δεν βρήκαμε τρόπο να το κάνουμε να λειτουργεί αξιόπιστα», είπε ο Cue, ο οποίος εργάζεται στην Apple από το 1989.

Η ετυμηγορία της επιτροπής των οκτώ δικαστών θα εξαρτηθεί επίσης σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο θα αποφασίσει για τις ενημερώσεις του iTunes 7.0 και 7.4 — είτε επρόκειτο κυρίως για βελτιώσεις προϊόντων ή στρατηγικές αλλαγές για την παρεμπόδιση του ανταγωνισμού, κάτι που οι δικηγόροι της Apple έχουν ήδη παραδεχτεί ότι ήταν ένα από τα αποτελέσματα, αν και προφανώς δεν ήταν κύρια. Σύμφωνα με τον Cue, η Apple άλλαζε το σύστημά της, το οποίο στη συνέχεια δεν θα δεχόταν περιεχόμενο από πουθενά εκτός από το iTunes, για έναν μόνο λόγο: την ασφάλεια και τις αυξανόμενες προσπάθειες εισβολής σε iPod και iTunes.

"Εάν υπήρχε ένα hack, θα έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε εντός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου, γιατί διαφορετικά θα μαζεύονταν και θα έφευγαν με όλη τους τη μουσική", είπε ο Cue, αναφερόμενος στις συμφωνίες ασφαλείας με τις δισκογραφικές εταιρείες. . Η Apple δεν ήταν τόσο μεγάλος παίκτης εκείνη την εποχή, οπότε η διατήρηση όλων των συμβεβλημένων δισκογραφικών εταιρειών ήταν ζωτικής σημασίας για την μετέπειτα επιτυχία της. Μόλις η Apple έμαθε για τις προσπάθειες των χάκερ, το θεώρησαν μεγάλη απειλή.

Εάν η Apple επέτρεπε σε περισσότερα καταστήματα και συσκευές να έχουν πρόσβαση στο σύστημά της, όλα θα κολλούσαν και θα προκαλούσαν πρόβλημα τόσο στην Apple όσο και στους χρήστες. «Δεν θα λειτουργούσε. Η ενοποίηση που είχαμε δημιουργήσει μεταξύ των τριών προϊόντων (iTunes, iPod και κατάστημα μουσικής - επιμ.) θα κατέρρεε. Δεν υπήρχε τρόπος να το κάνουμε με την ίδια επιτυχία που είχαμε», εξήγησε ο Cue.

Phil Schiller: Η Microsoft απέτυχε με την ανοιχτή πρόσβαση

Ο Chief Marketing Officer Phil Schiller μίλησε με παρόμοιο πνεύμα με τον Eddy Cue. Υπενθύμισε ότι η Microsoft προσπάθησε να εφαρμόσει την αντίθετη μέθοδο με τη μουσική προστασία, αλλά η προσπάθειά του δεν απέδωσε καθόλου. Η Microsoft προσπάθησε αρχικά να χορηγήσει άδεια χρήσης του συστήματος προστασίας της σε άλλες εταιρείες, αλλά όταν κυκλοφόρησε το πρόγραμμα αναπαραγωγής μουσικής Zune το 2006, χρησιμοποίησε την ίδια τακτική με την Apple.

Το iPod κατασκευάστηκε για να λειτουργεί με ένα μόνο λογισμικό για τη διαχείρισή του, το iTunes. Σύμφωνα με τον Schiller, αυτό από μόνο του εξασφάλισε την ομαλή συνεργασία του με το λογισμικό και τη μουσική επιχείρηση. «Αν υπήρχαν πολλά λογισμικά διαχείρισης που προσπαθούσαν να κάνουν το ίδιο πράγμα, θα ήταν σαν να είχαμε δύο τιμόνια σε ένα αυτοκίνητο», είπε ο Schiller.

Ένας άλλος υψηλόβαθμος εκπρόσωπος της Apple που θα έπρεπε να εμφανιστεί στην κατάθεση είναι ο αείμνηστος Steve Jobs, ο οποίος όμως κατάφερε να κάνει μια κατάθεση που γυρίστηκε πριν από το θάνατό του το 2011.

Εάν η Apple έχανε την υπόθεση, οι ενάγοντες ζητούν αποζημίωση 350 εκατομμυρίων δολαρίων, η οποία θα μπορούσε να τριπλασιαστεί λόγω της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας. Η υπόθεση έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει για άλλες έξι ημέρες και στη συνέχεια θα συνεδριάσει η κριτική επιτροπή.

Πηγή: Οι Νιου Γιορκ Ταιμς, Η Verge
Φωτογραφία: Andrew/Flickr
.