Κλείσιμο διαφήμισης

Αυτή την εβδομάδα Η Google παρουσίασε μια ολοκαίνουργια συσκευή Chromecast, που θυμίζει πολύ Apple TV και συγκεκριμένα τη λειτουργία AirPlay. Αυτό το αξεσουάρ τηλεόρασης είναι ένα μικρό dongle με υποδοχή HDMI που συνδέεται στην τηλεόρασή σας και κοστίζει 35 $, σχεδόν το ένα τρίτο της τιμής μιας Apple TV. Αλλά πώς ανταποκρίνεται στη λύση της Apple και ποια είναι η διαφορά μεταξύ των δύο;

Το Chromecast δεν είναι σίγουρα η πρώτη προσπάθεια της Google να διεισδύσει στην αγορά της τηλεόρασης. Η εταιρεία από το Mountain View ήδη προσπάθησε να το κάνει αυτό με το Google TV της, μια πλατφόρμα που, σύμφωνα με την Google, υποτίθεται ότι θα κυριαρχούσε στην αγορά ήδη το καλοκαίρι του 2012. Αυτό δεν συνέβη και η πρωτοβουλία έπεσε στις φλόγες. Η δεύτερη προσπάθεια προσεγγίζει το πρόβλημα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αντί να εξαρτάται από συνεργάτες, η Google έχει αναπτύξει μια φθηνή συσκευή που μπορεί να συνδεθεί με οποιαδήποτε τηλεόραση και να επεκτείνει έτσι τις λειτουργίες της.

Το Apple TV με AirPlay κυκλοφορεί στην αγορά εδώ και αρκετά χρόνια και οι χρήστες της Apple είναι πολύ εξοικειωμένοι με αυτό. Το AirPlay σάς επιτρέπει να κάνετε ροή οποιουδήποτε ήχου ή βίντεο (αν το υποστηρίζει η εφαρμογή), ή ακόμα και να αντικατοπτρίσετε την εικόνα μιας συσκευής iOS ή Mac. Η ροή γίνεται απευθείας μεταξύ συσκευών μέσω Wi-Fi και ο μόνος πιθανός περιορισμός είναι η ταχύτητα του ασύρματου δικτύου, η υποστήριξη εφαρμογών, η οποία όμως μπορεί τουλάχιστον να αντισταθμιστεί με mirroring. Επιπλέον, το Apple TV επιτρέπει την πρόσβαση σε περιεχόμενο από το iTunes και περιλαμβάνει μια σειρά από υπηρεσίες τηλεόρασης, όπως Netflix, Hulu, HBO Go κ.λπ.

Το Chromecast, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιεί ροή cloud, όπου το περιεχόμενο πηγής, βίντεο ή ήχος, βρίσκεται στο Διαδίκτυο. Η συσκευή εκτελεί μια τροποποιημένη (δηλαδή περικομμένη) έκδοση του Chrome OS που συνδέεται στο Διαδίκτυο μέσω Wi-Fi και στη συνέχεια λειτουργεί ως περιορισμένη πύλη στις υπηρεσίες ροής. Στη συνέχεια, η κινητή συσκευή λειτουργεί ως τηλεχειριστήριο. Για να λειτουργήσει η υπηρεσία, χρειάζεται δύο πράγματα για να εκτελεστεί σε μια τηλεόραση Chromecast – πρώτον, πρέπει να ενσωματώσει ένα API στην εφαρμογή και δεύτερον, πρέπει να έχει ένα web companion.

Για παράδειγμα, το YouTube ή το Netflix μπορούν να λειτουργήσουν με αυτόν τον τρόπο, όπου στέλνετε την εικόνα από ένα κινητό τηλέφωνο ή tablet στην τηλεόραση (το Playstation 3 μπορεί επίσης να το κάνει, για παράδειγμα), αλλά μόνο ως εντολή με παραμέτρους σύμφωνα με τις οποίες το Chromecast θα αναζητήσει το δεδομένο περιεχόμενο και θα ξεκινήσει τη ροή του από το Διαδίκτυο. Εκτός από τις προαναφερθείσες υπηρεσίες, η Google είπε ότι η υποστήριξη για τη μουσική υπηρεσία Pandora θα προστεθεί σύντομα. Εκτός από υπηρεσίες τρίτων, το Chromecast μπορεί να κάνει διαθέσιμο περιεχόμενο από το Google Play, καθώς και να αντικατοπτρίζει εν μέρει τους σελιδοδείκτες του προγράμματος περιήγησης Chrome. Και πάλι, δεν πρόκειται για κατοπτρισμό, αλλά για συγχρονισμό περιεχομένου μεταξύ δύο προγραμμάτων περιήγησης, ο οποίος βρίσκεται αυτήν τη στιγμή σε beta. Ωστόσο, αυτή η λειτουργία έχει επί του παρόντος προβλήματα με την ομαλή αναπαραγωγή βίντεο, ιδίως, η εικόνα συχνά αποσυνδέεται από τον ήχο.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Chromecast είναι η πολυπλατφόρμα του. Μπορεί να λειτουργήσει με συσκευές iOS καθώς και με Android, ενώ για το Apple TV θα πρέπει να έχετε μια συσκευή Apple εάν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το AirPlay (τα Windows έχουν μερική υποστήριξη AirPlay χάρη στο iTunes). Το Cloud streaming είναι μια αρκετά έξυπνη λύση για να παρακάμψετε τις παγίδες του πραγματικού streaming μεταξύ δύο συσκευών, αλλά από την άλλη έχει και τα όριά της. Για παράδειγμα, η χρήση τηλεόρασης ως δεύτερη οθόνη δεν είναι δυνατή.

Το Chromecast είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από οτιδήποτε έχει προσφέρει το Google TV μέχρι στιγμής, αλλά η Google έχει ακόμη πολλή δουλειά να κάνει για να πείσει τους προγραμματιστές και τους καταναλωτές ότι η συσκευή τους είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται. Αν και σε υψηλότερη τιμή, το Apple TV εξακολουθεί να φαίνεται καλύτερη επιλογή λόγω του μεγαλύτερου εύρους λειτουργιών και υπηρεσιών, και οι πελάτες είναι απίθανο να χρησιμοποιήσουν και τις δύο συσκευές, ειδικά επειδή ο αριθμός των θυρών HDMI στις τηλεοράσεις τείνει να είναι περιορισμένος (μόνο η τηλεόρασή μου έχει δύο, για παράδειγμα). Η Verge παρεμπιπτόντως, δημιούργησε έναν χρήσιμο πίνακα συγκρίνοντας τις δύο συσκευές:

.